روزی زجهان دیده فرو خواهی بست گر اوج بدی گر به زیر خواهی رفت. ماندیم که در این دیر چه سان امده ایم گر امده ای ونامده خواهی رفت. چون رها ازهمه قیدی وخرامان بودیم اونظر داشت به ما شهره جانان بودیم. زاهد و پیر و خرابات هوادا ر شدیم همچو فرهاد به کاویدن وخواهان بودیم. آنکس که صدایش به سماوات رسد. عرش را سفری تا به مناجات رسد. دوری به چه سود آمده در م لک کهن. که جمع همه عشاق به هیب.

چکامه ای از حافظ - چکامه ای از سعدی. به دلیل اینکه از نوروز فاصله گرفتیم و هر سخنی در زمان خود شیرین است از نوشتن نظر خودم درباره هفت سین صرف نظر می کنم. این گونه شعر رو شعر مسجع میگن که هر مصراع هم در خودش قافیه ای داره و بسیار دلنشینه. آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند. بحث بسیار گسترده است و.

کاش نوشت ه ای بود ک ه حال مرا توصیف می کرد . خودم سرگردانم در احوالاتم! سال 93 هم تموم شد. و من سال هاست در رویا های خودم زندگی میکنم. دلم تنهاست ماتم دارم امشب. دلی سر شار از غم دارم امشب. غم آمد غصه آمد ماتم آمد. خدا را این میان کم دارم امشب. در این وقت از شب. عاجزانه از تو پوزش میطلبم. تورا به بزرگیت قسم میدهم بلکه از این کوچک ناچیز بگذری. باره دیگر میخواهم امیدوار شوم.